اسامی خاص در زبان انگلیسی

اسم خاص در زبان انگلیسی، کلمه‌ای است که برای نامیدن اشخاص و اشیاء معین و مشخصی به کار می‌رود مانند :

(شخص) Minoo
 (شهر) Tehran
(کشور) Iran

یادآوری ۱: اسم خاص همیشه با حروف بزرگ شروع می‌شود.
یادآوری ۲: برای اینکه بعضی اسامی خاص کاملاً متمایز شده و هیچ گونه سوء تفاهمی رخ ندهد یک عبارت و یا یک کلمه به آن اسم خاص اضافه می‌کنند. مانند : St.paul
یادآوری ۳: برخی واژه ها شبیه نمونه های زیر :
Baker, Green, Brown, Butcher, Mason, Shepherd
یا اسم عام هستند یا صفت.
در زمان سابق این اسامی و صفات ها به اشخاصی که این مشاغل را داشته و یا دارای این صفات بودند اطلاق می شد، ولی به مرور زمان این کلمات به اطرافیان و بلاخره به تمام اعضای خانواده‌ی آنها اطلاق شده، و به تدریج به صورت اسامی خاص به کار برده شدند که امروزه هم در نقش اسم عام و هم به صورت اسم خاص رواج پیدا کرده‌اند.
مثلاً وقتی می‌گوییم baker یعنی هر شخصی که شغل او نان پختن است ولی هنگامی که می گوییم Mr. Baker منظورمان شخص به خصوصی است که نام خانوادگی او Baker است.
یادآوری ۴: کلمات mother, father, grandfather و مانند آن که اسم عام هستند، گاهی بین اعضای یک خانواده مثل اسم خاص به کار برده می شوند، وقتی که برادری از خواهر خود می‌پرسد ?Where is Mother منظور او یک شخص معین و مشخصی است که مادر او است در اینجا لفظ Mother برای افراد آن خانواده مانند اسم خاص است و لذا با حرف بزرگ شروع می‌شود.
یادآوری ۵: بعضی واژه‌ها که سابقا اسم عام بوده‌اند امروزه به صورت اسم خاص در آمده‌اند. مثلاً کلمه avon یا cango که به زبان محلی اسم عام برای “رودخانه یا کشور” بوده‌اند، اما بعد هر کدام اسم خاص رودخانه یا کشوری به خصوصی شده‌اند که به همین اسامی نامیده می‌شوند.
برخلاف روند بالا، اسامی خاصی هم در گذشته وجود داشته‌اند که امروز به صورت اسامی عام بکار برده می‌شوند. در این مورد به دو مثال زیر توجه فرمایید :
shakespeare was a great poet
there are no shakespeares in these days
در مثال اول کلمه shakespeare  به طور خاص به کار برده شده و منظور شاعر بزرگ انگلیسی است که نام او shakespeare  است اما مثال دوم منظور شاعری نیست که در مثال اول ذکر شده است بلکه مقصود اشخاصی نظیر و مانند شکسپیر است. در این جمله شکسپیر ها مانند یک اسم عام به کار برده شده و بنابراین می‌توان آن را به صورت جمع نوشت حالا به دو مثال زیر توجه کنید :

.the church has a high tower
.he was sent to the Tower

او به تاور (اسم جایی است) فرستاده شد.
در جمله اول tower به طور معمول (عام) به کار برده شده است در صورتی که در جمله دوم Tower که با حرف بزرگ نوشته شده است جای خاصی است در لندن که اسمش Tower است کما اینکه در زبان فارسی سرچشمه اسم عام است ولی در تهران “سرچشمه” به محله خاصی در تهران اطلاق می‌گردد و در نتیجه یک اسم خاص محسوب می‌شود.
اسم عام می‌توانند به صورت صفت نیز به کار برده شود که در این صورت آن را صفت خاص نامند، صفت های خاص در جمله های زیر :

.Panta rice is very good
.we all like Kerman pistachios

 در جمله اول Panta  در جلوی Rice به صورت صفت به کار برده شده است و قابل مقایسه است با برنج رشتی که در ایران معروف است همچنین Kerman  برای پسته در حکم نوعی صفت است که اصلیت (originality) آن پسته را می‌رساند مانند پرتقال بم که در زبان فارسی همین ارتباط را برقرار می‌سازد.