افعال ویژه یا غیرعادی در زبان انگلیسی

افعال ویژه و یا غیرعادی افعالی هستند که تابع قاعده کلی و عمومی نیستند. بعضی از این افعال ممکن است هم مانند یک فعل اصلی به کار برده شوند و هم مثل یک فعل معین. بعضی از آنها دارای زمان های ناقصی هستند، در زبان انگلیسی ۲۴ فعل ویژه عمده و متداول وجود دارد که عبارتند از:

1. Am
2. Is
3. Are
4. Was
5. Were
6. Have
7. Has
8. Had
9. Do
10. Does
11. Did
12. Shall
13. Should
14. Will
15. Would
16. Can
17. Could
18. May
19. Might
20. Must
21. Need
22. Dare
23. Ought to
24. Used to

 از این فعل ها فقط ۳ فقره آنها مانند فعل کمکی به کار برده می شود و آنها را (Auxiliary Verb) می نامند. این شش فعل عبارتند از:
Be (am,is,are,was,were)
Have (has,had)
Do(does,did)

 افعال be, have, do ممکن است به طور مستقل و جداگانه مانند یک فعل اصلی نیز به کار برده شوند که در این کاربرد جزء فعل های کمکی به حساب نمی آیند، مانند:
Your friend is here
دوست شما اینجاست. (is به صورت فعل اصلی است)
Your friend is waiting.
دوست شما منتظراست. (is فعل کمکی است)
He has finished his work.
او کار خودش را تمام کرده است. (have فعل کمکی است)
He does his work well
او کار خودش را به خوبی انجام میدهد. (do فعل کمکی است)
He does not like coffee.
او قهوه را دوست ندارد (do در این جمله در حکم فعل کمی است)

 افعال will،shall/may،can،must وought نقش فعل کمکی صرف را ندارند زیرا برای فرم استمراری، منفی و یا وجه کامل افعال دیگر به کار برده نمی شوند، بلکه همیشه با مصدر سایر افعال به کار برده میشوند و معنای جدیدی را به آنها اضافه میکند و در دستور زبان به افعال وجهی (Modal Verbs) معروفند مانند:
He can speak English well.
او میتواند به خوبی انگلیسی صحبت کند (فعل به صورت مصدر”بودن” میباشد و can معنای تازه ای به آن می بخشد)
He must go now.
او بایستی حالا برود. (must معنای اجبار را به فعل اصلی می بخشد)
He ought to go now.(infinitive with to)
شما بایستی حالا بروید (فعل اصلی به صورت مصدر یا to واقع شده و فعل وجهی معنای “وظیفه” را به آن می افزاید.

افعال (might) may will (would), shall (should), نیز برای بیان معانی مخصوصی در جلو فعل ها به کار برده می شوند در این صورت معنی اصلی آنها از یکدیگر متمایز است.
چنانچه به مثال زیر با دقت توجه شود این مطلب به خوبی روشن می گردد:
I shall be happy to see you.
من از دیدار شما خوشوقت خواهم شد. (فعل shall  نه تنها معنای زمان آینده بلکه مفهوم “حتم” را می سازند.)
You shall not enter this house again.(Intensive use, denoting a command. The idea of futurity is, however, still retained.)
شما دوباره به این خانه داخل نخواهید شد. (shall در این جمله مفهوم تهدید و امری دارد)
Eh will be twenty-five in June.
در ماه ژوئن او ۲۵ ساله خواهد شد. (will در این جمله بیشتر دلالت بر زمان آینده دارد و می توان گفت که در نقش فعل کمکی صرف به کار رفته است)
He will talk when I want to read (Intensive use,denoting a habit, All idea of futurity is lost here)
موقعی که من می خوانم او صحبت نمی کند. (will مفهوم “حتم” و “عادت” را می رساند و به صورت مثل وجهی به کار رفته است).